Stille krig i heimen

Eg reknar med at det ikkje er berre her i huset at det foregår ein og annan "krig" meir eller mindre lydlaust og umerkeleg

Her har det vore ein stille kleskrig nokre veker no.

Mannen i huset er allergisk mot full "lortåtkle-korg",

så vaskemaskina går ofte eit par gonger om dagen.

Maskina blir tømt og kleda forsvinn. Og dukkar aldri oppatt....

Heilt til eg ein dag skulle inn på det komande vaskerommet vårt for å henta noko,

då såg eg noko stort innpakka i ein badehandduk -klede frå to maskiner.....

Mannen ergra seg over at eg hadde oppdaga "trikset" hans.

Altså å tømme tørkestativet ved å lempe alle kleda på benken.

Etter at han var avslørt, har haugen vokse. No er det slutt på innpakkinga.....

Dette må vel vera reality-blogging på sitt verste?? Og her "manglar" ein stor haug med handdukar.

Eg prøvar å halda meg, når eg vaskar kle, legg eg berre saman kleda som heng på stativet og får dei på plass i skåp og skuffer.

Haugen får berre vera, nesten i alle fall. Må med skam medgi at det hender eg plukkar med meg ein tights, tunika, truse eller ullkle til ungane når eg først legg saman kleda på stativet.
Og i dag la eg saman ein haug med handdukar og fekk ut på badet.

Ergrar meg over min svakhet, for eg har tenkt at han får ordna opp i og fullføra klesvaske-iveren sin sjølv.



Og på kjøkkenet hender det plast-avfallet vert lagt på benken når plastavfallposen er full.... for det er mi oppgåve å knyta for og henga opp ny pose der når den er full. Ein kan kriga om alt. I alle rom.

PS! Det mest betenkelege med kleskrigen er egentleg at mengda kle i skuffer og skåp ikkje ser ut til å minke, og at det er sjeldan vi saknar noko. Vi har alt for mykje!